Κουνάβι

Γιώργος - «Το Κουνάβι»

Ημ.Γέννησης: 04 / 7 / 1979
Θέση: Αριστερό Μπακ - Χαφ

Χαρακτηριστικά:
Άγνοια κινδύνου, μαχητικότητα και παίχτης που δαγκώνει. Εξελίχθηκε όσο κανένας άλλος, διακρίθηκε σε πολλά ματς και πολλές φορές κάνει ενέργειες χρησιμοποιώντας την 6η αίσθηση που μόνο τα κουνάβια έχουν.
Χαρακτηριστικό το στυλ και τα κοντρόλ του…

Αδυναμία:
Στο σπιτικό περιβάλλον…



Αυτή είναι η ζωή του:

Καλοκαίρι του ’79, δάσος του Λεμπέκ, νοτιοδυτική Γαλλία. Ζέστη που καθηλώνει, το χώμα ξερό, παντού τριγύρω ησυχία. Άπνοια…Ξαφνικά ουρλιαχτά διαπερνούν τα δέντρα, τα πουλιά εκτινάσσονται από τα κλαδιά με μιας σαν μαύρο σύννεφο, λύκοι ουρλιάζουν με μανία και οι λαγοί τρέχουν στις τρύπες τους. Εκεί σε μια κουφάλα δέντρου, μια μάνα κουναβίνα γέννησε το κουνάβι που έμελλε να αλλάξει μια για πάντα την ιστορία του είδους…

Τα παιδικά χρόνια δύσκολα. Χειμώνας-καλοκαίρια έρχονταν και έφευγαν σε αυτήν την κουφάλα-γκαρσονιέρα. Οι γονείς δούλευαν σκληρά, προσπαθώντας να μεγαλώσουν ένα ατίθασο κουνάβι. Με ένα κουκουνάρι πάντα στο χέρι και καταγρατζουνισμένος εξαφανιζόταν συνεχώς ανάμεσα στα δέντρα. Οι νυφίτσες τον κορόιδευαν όταν τον έβλεπαν να παίζει τάπα-τάπα μόνος του με τις ώρες, οι σκαντζόχοιροι γέλαγαν κάθε φορά που προσπαθούσε να κοντρολάρει τα κουκουνάρια (το περίεργο σχήμα του τον βοήθησε να εξελίξει μια περίεργη τεχνική). Αυτός αδιαφορούσε και φήμες λένε για δύο δέντρα που έχουν γείρει από τα πολλά σουτ που επιχειρούσε έχοντας τα ως τέρμα.

Η ζωή τον έμαθε να είναι μαχητής, (κύριο χαρακτηριστικό του που τον διέκρινε και στο παιχνίδι του αργότερα), και συχνά τα έβαζε με μεγαλύτερα ζώα που προσπαθούσαν να του χαλάσουν το παιχνίδι ή τον περιγελούσαν. Οι γονείς τους ανησυχούσαν αλλά αυτός δεν λογάριαζε τίποτα. «Μάνα, μην φοβάσαι για μένα…δεν μπορούν να μου κάνουν τίποτα» δηλώνει με κυνικότητα.

Εκεί κάπου μια περίεργη φιλία που αναπτύχθηκε με μια σαύρα, μια φώκια και ένα χταπόδι έμελλε να του αλλάξει για πάντα την ζωή. Το κουνάβι έγινε αναντικατάστατο μέλος του Αράτου και αυτά που ακολούθησαν έκαναν τα κουνάβια να δακρύσουν…

Print Page