Άρης – «Ο Χιγκίτα»
Ημ. Γέννησης: 02 /9 /1977
Θέση: Τερματοφύλακας
Χαρακτηριστικά:
Αδυναμία:
Eεεε...στην μαλακία!
Αυτή είναι η ζωή του:
«ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΤΤΤΤΤΤΤΤ!!!». Στις απόκρημνες στέπες του Θιβέτ, η κραυγή αυτή, διαπεραστική, κοφτερή αναστάτωνε για χρόνια την ηρεμία και ιερή ζωή των μοναχών στο Θιβέτ. Οι λιγοστοί επισκέπτες γύρναγαν τα κεφάλια, κοιτάζονταν με φόβο, τι είδος αγρίμι είναι αυτό…Πράγματι, όταν τον ανακάλυψε τυχαία ένα μοναχός στην πλαγιά ενός βουνού πριν χρόνια έμοιαζε περισσότερο με αγρίμι παρά με άνθρωπο. Μικροκαμωμένος και αδύναμος, χοροπήδαγε από βράχο σε βράχο παρά περπατούσε. Εκτινασσόταν σε κλάσματα του δευτερολέπτου μέτρα μακριά. ¨Έτσι κυνηγούσε και τρεφόταν…σαν αρπακτικό κανονικό. Μάτι που γυάλιζε πίσω από τα μακριά μαλλιά και ρίγη διαπέρασαν την σπονδυλική στήλη του Κίτο, του μοναχού όταν τον αντίκρισε για πρώτη φορά.
Ο Κίτο αφού κέρδισε την εμπιστοσύνη του μικρού τον πήρε υπό την προστασία του και ανέλαβε να τον μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές του Βουδισμού. Περίπου δηλαδή…Ο Κίτο υποστήριζε φανατικά τον AJAX και έβλεπε συνεχώς ποδόσφαιρό μέσα από το δορυφορικό πιάτο της NOVA που είχε το μοναστήρι. Είχε καταφέρει με την πειθώ του να επιτρέψει ο μεγάλος Δαλάι την εγκατάσταση NOVA για να παρακολουθούν οι μοναχοί καθημερινά την αμερικάνικη σειρά “THE MONK” όπου έβλεπαν τα κατορθώματα ενός αδελφού τους στον Δυτικό κόσμο. Αργά το βράδυ, το δορυφορικό πιάτο ζωντάνευε και πάλι συντονισμένο αυτή την φορά στο Supersport 1 και ο Κίτο χάζευε με τις ώρες…
Ένα από αυτά τα βράδια και ενώ δίπλα του είχε όπως πάντα τον μικρό, ο Κίτο πετάχτηκε με αγανάκτηση από το πάτωμα: Κάποιος Αlekos Alexandris είχε κεραυνοβολήσει τον τερματοφύλακα και ο Ajax έχανε 1-0 από τον Olympiakos. “Εγώ θα το είχα πιάσει…” είπε με μια απάθεια ο μικρός. Ο Κίτο γύρισε το κεφάλι με απορία…κοίταξε τον μικρό και μια σκέψη πέρασε γρήγορα από το μυαλό του. Την επομένη μέρα άρχισε να παίζει ένα παιχνίδι με τον μικρό. Του πέταγε δεξιά –αριστερά λοτούς και ο μικρός έπρεπε να πιάσει όσο το δυνατό περισσότερους χωρίς να πέσουν κάτω. Μετά από 1 ώρα κάθισε στο χώμα χαμογελώντας. Είχε πέσει μόνο ένας…
Ο μικρός μεγάλωσε με αρχές, έπαιζε καθημερινά το παιχνίδι με τον Κίτο, πήδαγε σαν αιλουροειδές αφήνοντας την χαρακτηριστική κραυγή. Η ζωή του μικρού έμελλε να αλλάξει όταν ένας επισκέπτης πλησίασε κοντά…γνωστός του Κίτο και βοηθός προπονητή της εθνικής ομάδας του Θιβέτ. Η συνέχεια γνωστή…ο μικρός άφησε το μοναστήρι, πήγε στην πόλη και έγινε γνωστός σε όλη την Ασία με τα κατορθώματα του ως τερματοφύλακας. Λίγο αργότερα άφησε μια για πάντα το Θιβέτ και τον Κίτο και έχοντας στον σάκο του την αφίσα του Χιγκίτα από το δωμάτιο του ήρθε στην Ελλάδα. Για να εκπληρώσει το παιδικό του όνειρο: Να νικήσει αυτόν τον Alekos Alexandris…
Την μέρα που έπαιξαν τελικά αντίπαλοι λέγεται ότι μοναχοί στο Θιβέτ άκουσαν μετά από χρόνια και πάλι την κραυγή. Ο Κίτο, γερασμένος πια, γύρισε το κεφάλι προς τον ουρανό και ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του…Ο Χιγκίτα νίκησε και την επομένη αποσύρθηκε. Έτσι ήταν, μοναχικός και ιδιόρρυθμος. Ούτε η μυθική πρόταση του Ajax τον συγκίνησε. Μετά από χρόνια στην αφάνεια, ήρθε ο Άρατος να γεμίσει και πάλι την καρδιά του. Όταν τον ρώτησαν γιατί τον Άρατο, αυτός είπε ψιθυρίζοντας «Το περιστέρι που έχουμε για έμβλημα μου θυμίζει το Θιβέτ…»
Print Page
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου